F1: H ανασκόπηση της σεζόν

Την περασμένη Κυριακή, στη Βραζιλία, η σεζόν της Formula 1 για το 2011 έφτασε στο τέλος της. Οι αντίπαλοι του Sebastian Vettel σίγουρα χάρηκαν που η χρονιά τελείωσε, αφού κανείς τους δεν είχε τη δυνατότητα να σταματήσει φέτος τον 24χρονο Γερμανό. Παρά το γεγονός ότι ο Vettel και η Red Bull κυριάρχησαν καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, οι αγώνες και το θέαμα που είδαμε στη φετινή σεζόν δεν αποτέλεσαν ιατρικό για την αϋπνία, όπως έχει συμβεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Τα προσπεράσματα στην πίστα -έστω και με τεχνητή υποβοήθηση, δηλαδή το DRS- ήταν πολύ περισσότερα και οφείλονταν κατά μεγάλο ποσοστό στα ελαστικά της Pirelli, που δημιουργούσαν μια ενδιαφέρουσα σκακιέρα στρατηγικής.

Αν και ο Vettel μονοπώλησε την κορυφή, είχαμε εξαιρετικούς αγώνες. Τον τετράωρο μαραθώνιο του Καναδά με το αποφασιστικό για τη νίκη προσπέρασμα στον τελευταίο γύρο. Τον επεισοδιακό αγώνα του Μονακό με τα πολλά ατυχήματα και το απρόβλεπτο Ουγγρικό GP με τις εναλλαγές καιρού. Τη μάχη για τη νίκη μεταξύ Hamilton και Vettel λίγους γύρους πριν στην καρό σημαία στην Κίνα. Στιγμές σαν την εκκίνηση του Alonso στο Ισπανικό GP ή στη Monza. Το προσπέρασμα του Webber επί του Alonso στην Eau Rouge, στο Spa ή του Vettel επί του Alonso στη Monza. To κλείσιμο του Vettel στον Button στην εκκίνηση της Ιαπωνίας, ή το στρίμωγμα που υπέστη ο Hamilton από τον Schumacher στη Monza. Η μάχη του Hamilton με τον Webber στην Κορέα και το «Ι give up» του Alonso στον ασύρματο. Το… εκρηκτικό αντίο του Heidfeld στην F1 (Hungaroring) και η… χαμηλή πτήση του Petrov στη Μαλαισία, με το τιμόνι να του μένει στα χέρια… Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως οι πολλαπλές συγκρούσεις του Hamilton με τον Massa, οι κακές εκκινήσεις του Webber, ή το χαρακτηριστικό δάχτυλο του Vettel κατά τους πανηγυρισμούς του.

Ο (δις) πρωταθλητής

Ο Vettel έδειξε τις προθέσεις του για τη φετινή σεζόν από νωρίς… Στους πρώτους 6 αγώνες της σεζόν, ο Γερμανός είχε νικήσει 5 φορές. Αυστραλία, Μαλαισία, Τουρκία, Ισπανία, Μονακό… Η νίκη στην Κίνα χάθηκε μόλις τέσσερις γύρους πριν τον τερματισμό, έπειτα από μια ριψοκίνδυνη στρατηγική ανάκαμψης. Ο Γερμανός όμως εκτέλεσε με επιτυχία μια ακόμα πιο ριψοκίνδυνη στρατηγική (δικιάς του έμπνευσης) στους στενούς δρόμους του πριγκιπάτου του Μονακό, όπου έκανε 52 γύρους με το ίδιο σετ ελαστικών, διατηρώντας πίσω του δυο σαφώς ταχύτερα μονοθέσια. Στον Καναδά, ένα γλίστρημα εκτός της στεγνής αγωνιστικής γραμμής στον τελευταίο γύρο του κόστισε τη νίκη, ωστόσο ο Γερμανός ερμήνευσε έξυπνα την κατάσταση, τονίζοντας ότι το λάθος του δεν ήταν οδηγικής φύσεως, αλλά στρατηγικής, καθώς δεν είχε προνοήσει να έχει χτίσει μια μεγαλύτερη απόσταση ασφάλειας από τους αντιπάλους του όταν είχε τη δυνατότητα.

Στα μέσα του καλοκαιριού, η Red Bull έδειξε να χάνει λίγο το δρόμο της στην εξέλιξη της RB7, φέρνοντας αναβαθμίσεις οι οποίες αντί να βελτιώσουν την απόδοση του μονοθεσίου, ενδεχομένως να την έπλητταν. Το καλοκαιρινό διάλειμμα είδε τον Vettel να μην έχει καταφέρει να νικήσει για τρεις αγώνες. Παρά το γεγονός αυτό, ακόμα και στη χειρότερη εμφάνισή του (στον αγώνα της πατρίδας του, όπου παραδοσιακά δεν τα πάει καλά), ο Γερμανός τερμάτισε 4ος! Χωρίς ξεκάθαρο αντίπαλο να τον κυνηγά, μαζεύοντας όλους τους βαθμούς που έχανε, η βαθμολογική διαφορά του Vettel από τους υπόλοιπους δεν είχε μειωθεί, παρά τη σύντομη απουσία του από το υψηλότερη σκαλί του βάθρου.

Υποτίθεται ότι σε Βέλγιο και Ιταλία, δε θα ήταν εύκολο για τον Vettel και τη Red Bull να επικρατήσουν, καθώς τα μονοθέσια της ομάδας παραδοσιακά αντιπαθούν τις μεγάλες ευθείες που δεσπόζουν στις πίστες αυτές. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τα προγνωστικά, και με ένα σερί τριών νικών, ο Vettel  βρέθηκε στη Σιγκαπούρη μόλις ένα βαθμό πριν από την κατάκτηση του τίτλου, τον οποίο εξασφάλισε μαθηματικά ανεβαίνοντας «μονάχα» στο τρίτο σκαλί του βάθρου στην Ιαπωνία, όπου η Red Bull «έτρωγε» πολύ τα ελαστικά της. Δυο ακόμα νίκες ακολούθησαν, πριν τη μοναδική φετινή εγκατάλειψη του Γερμανού, με την ανεξιχνίαστη αστοχία του ελαστικού, που κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι συνέβη διότι η Red Bull χρησιμοποιεί τις εξατμίσεις της RB7 για να θερμαίνει τα Pirelli. Στη Βραζιλία, ένα πρόβλημα στο κιβώτιο δεν επέτρεψε στον Vettel να πανηγυρίσει το τέλος της σεζόν με νίκη, αλλά ακόμα και τα προβλήματα που αντιμετώπισε εμφανίστηκαν σε αγώνες που βαθμολογικά δεν είχε πλέον καμία σημασία!

Ο τελικός απολογισμός για τον Vettel έπειτα από 19 αγώνες ήταν 11 νίκες (με μονάχα 2 απουσίες από το βάθρο), 3 ταχύτεροι γύροι, 1 grand chelem (νίκη, pole, ταχύτερος γύρος, επικεφαλής σε όλους τους γύρους) και 15 pole position. Ο Γερμανός έλειψε μονάχα μια φορά από την πρώτη σειρά εκκίνησης (στην πατρίδα του) και κατέρριψε το ρεκόρ περισσότερων pole σε μια σεζόν, αν και η φετινή χρονιά είχε τέσσερα Grand Prix παραπάνω από το 1992, τότε που ο Nigel Mansell είχε εκκινήσει πρώτος 14 φορές. Με τελική συγκομιδή 392 βαθμών ο Vettel ολοκλήρωσε τη σεζόν με διαφορά 122 βαθμών από το δεύτερο ή το ανάλογο πέντε νικών! Επιπλέον, ο Γερμανός διένυσε 3.795 χλμ. στην πρώτη θέση, ή το αντίστοιχο του 65,5% ολόκληρης της σεζόν!

Σίγουρα ο Vettel είχε στα χέρια του το καλύτερο διαθέσιμο μονοθέσιο. Αλλά ήταν επίσης και ο καλύτερος οδηγός της σεζόν. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αξιοσέβαστο team mate του να τον αμφισβητήσει και πήρε νίκες σε αγώνες όπου ο Vettel του 2010 δε θα τα είχε καταφέρει. ΟΓερμανός είχε φέτος τα πάντα υπό τον έλεγχό του και διαχειρίστηκε στην εντέλεια ένα μονοθέσιο που παρά την αδιαμφισβήτητη ταχύτητά του ήταν αρκετά «ευαίσθητο». Η αχίλλειος πτέρνα της Red Bull RB7 στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν το KERS, το οποίο όντας τοποθετημένο στα πλαϊνά του κιβωτίου υπερθερμαινόταν διαρκώς. Επιπλέον, το σύστημα της Red Bull παρήγαγε μονάχα τα 2/3 της ισχύος που επιτρέπουν οι κανονισμοί και διαθέτουν όλες οι υπόλοιπες ομάδες. Παράλληλα, η επιπλέον αρνητική άντωση που παρήγαγε η Red Bull έφθειρε και τα ελαστικά της περισσότερο, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των Pirelli, με τις πολύ μαλακές γόμες και τους σκληρούς σκελετούς. Ο Vettel ήταν μάστορας φέτος στη διαχείριση των Pirelli. Η Red Bull διέθετε αρκετά κόλπα για να προθερμαίνει με συγκεκριμένο τρόπο ο οποίος θα οδηγούσε στη μέγιστη απόδοση. Αλλά μονάχα ο Vettel κατάφερε να τα κάνει να λειτουργήσουν στην εντέλεια, για να γίνει ο φετινός βασιλιάς των κατατακτήριων δοκιμών. Ο Vettel έχει σημειώσει 30 pole position σε ολόκληρη την καριέρα του και βρίσκεται μόλις 3 πίσω από τον μεγάλο Jim Clark στον πίνακα των στατιστικών.

Με κοινή παραδοχή, ο Vettel ήταν ο καλύτερος φέτος σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και τα λάθη του ήταν ουσιαστικά αμελητέα, μπροστά στη βελτίωση που επέδειξε σε σχέση με το 2010. Οπλισμένος με την αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή, ήταν μαχητικός όπου έπρεπε, χωρίς να υπερβάλλει, όπως είχαμε δει να συμβαίνει στο παρελθόν. Φέτος, όλα φαίνονταν να βρίσκονται υπό τον έλεγχό του και κανείς δε βρήκε τρόπο να τον σταματήσει.


Best of the rest

Mε τον Vettel να είναι χωρίς αμφισβήτηση ο καλύτερος οδηγός της σεζόν, η μεγάλη μάχη δόθηκε για τη δεύτερη θέση (όχι τη βαθμολογική) και τελικός νικητής ήταν ο Fernando Alonso, ο οποίος κατάφερε να ανέβει στο βάθρο 10 φορές με ένα μονοθέσιο που σίγουρα δεν άξιζε να βρίσκεται εκεί τόσο συχνά. Ρωτήστε και τον Felipe Massa που δεν κατάφερε ποτέ να τερματίσει υψηλότερα από την 5η θέση… To σίγουρο είναι ότι για μια ακόμη σεζόν η Ferrari απογοήτευσε. Μονάχα μια νίκη για έναν οδηγό σαν τον Alonso είναι πολύ μικρός απολογισμός και σίγουρα το φταίξιμο δε βάραινε τον Ισπανό, ο οποίος έπειτα από δυο χρόνια στη Ferrari δεν έχει δει ακόμα ένα μονοθέσιο ικανό να διεκδικήσει στα ίσα τον τίτλο από την αρχή της σεζόν. Πέρυσι, τουλάχιστον, ο Alonso έφτασε στον τελικό, αν και αυτό οφείλονταν αποκλειστικά στην απειρία της Red Bull. Η ομάδα του Milton Keynes όμως ωρίμασε φέτος και περιόρισε τα λάθη της στο ελάχιστο. Η Ferrari αντιθέτως, δεν απέκτησε ποτέ το δικαίωμα να έχει βλέψεις για το φετινό τίτλο. Ο Alonso είδε πολλές φορές τον εαυτό του να πέφτει πίσω στην κατάταξη στο τελευταίο stint του αγώνα, λόγω της αντιπάθειας της φετινής Ferrari προς τις πιο σκληρές γόμες των ελαστικών της Pirelli, παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους καλύτερους οδηγούς του grid στη διαχείρισή τους. Επιπλέον, η Ferrari διαπίστωσε στην αρχή της σεζόν ότι οι αριθμοί που προκύπτουν από την αεροδυναμική της σήραγγα δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και το φαινόμενο της ταλαντευόμενης εμπρός αεροτομή του Massa στους τελευταίους αγώνες, ίσως δείχνει ότι τα προβλήματα των δεδομένων της σήραγγας δεν έχουν επιλυθεί ακόμα…

Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες της 150ο Italia ήταν ότι η ιταλική ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το σύνολο εξατμίσεων/διαχύτη να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Για αυτό το λόγο η μοναδική φετινή νίκη της Ferrari ήρθε στο Silverstone (εκεί όπου είχε κατακτήσει την πρώτη της στην F1 πριν από ακριβώς 50 χρόνια), το μόνο αγώνα όπου οι ομάδες δεν είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τις περίπλοκες χαρτογραφήσεις κινητήρα που προωθούν καυσαέρια στο διαχύτη ακόμα και όταν ο οδηγός σηκώνει το πόδι του από το γκάζι. Η Red Bull είχε ανέκαθεν το προβάδισμα σε αυτό τον τομέα, γεγονός που της επέτρεπε να στήνει το μονοθέσιό της με μεγάλη κλίση (βυθισμένο προς τα εμπρός). Κατά αυτό τον τρόπο η -αρκετά εύκαμπτης- εμπρός αεροτομής λειτουργούσε καλύτερα όντας πιο κοντά στο έδαφος, ενώ παράλληλα ο διαχύτης δεν ήταν τόσο επιρρεπής στο stalling και «χωρούσε» περισσότερο αέρα, παρέχοντας επιπλέον κέρδη στην απόδοση. Ωστόσο το 2012, τα συστήματα εξατμίσεων/διαχύτη θα απαγορευθούν και οι υπόλοιπες ομάδες ποντάρουν αρκετά σε αυτό.

Η McLaren ήταν η δεύτερη καλύτερη ομάδα της χρονιάς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να απειλήσει τη Red Bull. «Έκλεψε» 6 νίκες (σημειώνοντας ακριβώς τις μισές σε σύγκριση με την πρωταθλήτρια ομάδα), με ένα μονοθέσιο του οποίου η εξέλιξη ίσως επικεντρώθηκε υπερβολικά στη βελτίωση της απόδοσης στις κατατακτήριες δοκιμές. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, η McLaren πλησίασε τη Red Bull στον αγώνα εξέλιξης, ωστόσο το στρατόπεδο που κατέκτησε το πρωτάθλημα είχε ήδη επικεντρωθεί στο μονοθέσιο του 2012.

Ο Jenson Button, με ένα πολύ καλό δεύτερο μισό της σεζόν κατάφερε να νικήσει την εσωτερική μονομαχία ενάντια στον Lewis Hamilton, του οποίου η απόδοση επηρεάστηκε υπερβολικά από ζητήματα στην προσωπική του ζωή… Ο Button σημείωσε την καλύτερη ίσως φετινή νίκη στο Grand Prix του Καναδά και ήταν μόνιμος… κάτοικος του βάθρου στους τελευταίους εννέα αγώνες. Αυτή η σταθερότητα αποτελεσμάτων, σε συνδυασμό με την ικανότητά του να προστατεύει τα ελαστικά (τα οποία στο δεύτερο μισό της σεζόν η McLaren πολύ συχνά… καταβρόχθιζε), επέτρεψε στο Βρετανό να ολοκληρώσει τη σεζόν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, εδραιώνοντας για τα καλά τον εαυτό του στην ομάδα της McLaren και με την υπογραφή ενός καινούργιου συμβολαίου. Η συνολική πορεία του Button στη McLaren, απέναντι στον Hamilton είναι πολύ καλύτερη από αυτήν που περίμεναν οι περισσότεροι όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στο Woking στα τέλη του 2009. Ωστόσο, ο Button εξακολουθεί να μην είναι ευχαριστημένος από την απόδοσή του στις κατατακτήριες δοκιμές, όπου «έχασε» από τον Hamilton φέτος με σκορ 12-7.

Κάτω των προσδοκιών

Παρά το γεγονός ότι στην αρχή της σεζόν ο Hamilton έδειχνε ότι είναι ο μοναδικός οδηγός που θα μπορούσε να απειλήσει τον Vettel στη διεκδίκηση του τίτλου, από το GP του Μονακό και μετά, όλα πήραν την κάτω βόλτα για τον πρωταθλητή του 2008. Στο πριγκιπάτο, ο Hamilton συγκρούστηκε με τον Massa και με τον Maldonado. Στον Καναδά με τον Webber και με τον Button. Στην Ουγγαρία, είδε τη νίκη να του φεύγει μέσα απ’ τα χέρια λόγω οδηγικών και στρατηγικών λαθών. Μάλιστα, προσπάθησε να ανακάμψει από ένα τετ-α-κέ κάνοντας donut 180ο στο διάβα του Di Resta... Στις κατατακτήριες δοκιμές του GP Βελγίου συγκρούστηκε με τον Maldonado ξανά, ενώ στον αγώνα είχε «τερματική» επαφή με τον Kobayashi. Σε Silverstone, Σιγκαπούρη, Suzuka και Ινδία συγκρούστηκε με τον Massa, γεγονός που δημιούργησε μια βεντέτα μεταξύ τους η οποία ευτυχώς επιλύθηκε φιλικά στη Βραζιλία. Ο Hamilton δεν έφταιγε σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, αλλά σίγουρα στην πλειονότητά τους ήταν αυτός που είχε κρίνει λανθασμένα… Γνώρισε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την αυστηρότητα των αγωνοδικών, ωστόσο η αντίδρασή του στο Μονακό, όπου αστειευόμενος, μίλησε για ρατσιστική αντιμετώπισή του ήταν παραστράτημα αρκετά «χοντρό» για οδηγό του κύρους του.

Μπορεί ο Alonso να θυμάται ακόμα εκείνο το προσπέρασμα από την εξωτερική που του «σέρβιρε» ο Hamilton στο Nurburgring, αλλά ο Βρετανός μας θύμιζε πολύ σπάνια το πλούσιο ταλέντο του, ανεβαίνοντας μονάχα 6 φορές στο βάθρο, τις μισές δηλαδή από τον Jenson Button. Ήταν εμφανές ότι ο Hamilton δεν ήταν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος φέτος, με εξωαγωνιστικούς παράγοντες να επηρεάζουν πάρα πολύ την ψυχολογία του και την απόδοσή του στην πίστα. Ο Βρετανός δεν είχε καλή αυτοσυγκέντρωση, ενώ η κρίση του ήταν πολύ συχνά λανθασμένη, γεγονός που οδηγούσε σε παρορμητικές κινήσεις με καταστροφικά αποτελέσματα. Μια παρόμοια έλλειψη διαύγειας είχε παρουσιάσει και πέρυσι, όταν πολλαπλές συγκρούσεις τον έκαναν να χάσει έδαφος στη μάχη του τίτλου. Η φετινή ίσως ήταν η χειρότερη σεζόν του Hamilton στη Formula 1, ο οποίος παρά τις τρεις νίκες του δε θύμιζε εκείνο τον οδηγό που το 2007 είχε καταπλήξει τους πάντες με την ωριμότητά του στην πίστα και τη συνοχή των αποτελεσμάτων του…

Άλλοι δυο οδηγοί που απογοήτευσαν φέτος ήταν ο Mark Webber και ο Felipe Massa. Στην περίπτωση του Αυστραλού, η νίκη στον τελευταίο αγώνα της σεζόν τον εξιλέωσε κάπως. Είναι γεγονός ότι ο Webber αντιμετώπισε πολλά προβλήματα αξιοπιστίας, πολύ περισσότερα από τον Vettel. Ωστόσο διέθετε το ταχύτερο μονοθέσιο της σεζόν και κατάφερε να νικήσει μονάχα στον τελευταίο αγώνα. Επρόκειτο επίσης για μια κληρονομημένη νίκη, δεδομένων των προβλημάτων του κιβωτίου του Vettel, που ως συνήθως βρισκόταν μπροστά από τον team mate του… Ακόμα και όσον αφορά τις δεύτερες θέσεις, ο Webber συνέλλεξε φέτος μονάχα δυο… To μεγαλύτερο πρόβλημα του Αυστραλού ήταν η διαχείριση των ελαστικών, που δεν ευνοούν το επιθετικό οδηγικό του στυλ. Ο Αυστραλός δεν κατάφερε ποτέ να κινηθεί στον ίδιο ρυθμό με τον team mate του, παρά το γεγονός ότι του «έκλεψε» τρεις pole position. Επιπλέον, οι εκκινήσεις του ήταν κάκιστες.

Απογοητευτική ήταν επίσης και η σεζόν του Felipe Massa, μη αντάξια οδηγού Ferrari και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος. Ο Βραζιλιάνος έγινε ο πρώτος οδηγός της Scuderia από το 1992 (σεζόν που το κόκκινο μονοθέσιο ήταν… φορτηγό) που δεν κατάφερε να ανέβει ούτε μια φορά στο βάθρο ολόκληρη τη σεζόν… Σίγουρα η γωνιά του γκαράζ της Ferrari που ανήκει στον Massa αντιμετώπισε περισσότερα προβλήματα αξιοπιστίας φέτος, περιτριγυρισμένη από ένα… περιβάλλον που περιστρέφεται γύρω από τον Alonso. Ο Massa γνωρίζει πολύ καλά όμως ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα αρνητικά ρεκόρ το 2012, ειδάλλως αυτή θα είναι η τελευταία του σεζόν στο Maranello.

Η Mercedes πορεύτηκε στο 2011 χωρίς να απειλήσει τους προπορευόμενους, αλλά και χωρίς να απειληθεί από αυτούς που ακολουθούσαν. Ωστόσο η σεζόν πήγε ακόμη χειρότερα από πέρυσι, αφού δεν απέφερε ούτε ένα βάθρο… Το μονοθέσιο κατασπάραζε τα πίσω ελαστικά του μέσα σε μερικούς γύρους παρουσιάζοντας και πάλι βασικά σχεδιαστικά λάθη. Για αυτό το λόγο η ομάδα αποφάσισε να ενισχύσει το τεχνικό της τμήμα, με κάποια ηχηρά ονόματα να τραβάνε το δρόμο για το Brackley, όπως ο Geoff Willis (πρώην Williams, BAR/Honda, Red Bull) και ο Aldo Costa (πρώην τεχνικός διευθυντής της Ferrari), γεγονός που δείχνει τις φιλόδοξες προσδοκίες της Mercedes. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που προειδοποιούν ότι πέντε(!) πρώην τεχνικοί διευθυντές μέσα σε μια ομάδα (Brawn, Bell, Costa, Willis, Bigois) ίσως αποδειχθούν πολλοί. Όσον αφορά τους οδηγούς, ο Nico Rosberg ήταν γρήγορος στις κατατακτήριες δοκιμές αλλά έπεφτε πίσω στους αγώνες, ενώ ο Michael Schumacher, αν και πιο κοντά στον team mate του σε σύγκριση με πέρυσι, ήταν καθαρά ο ηττημένος της εσωτερικής μονομαχίας. Ωστόσο η Mercedes δείχνει να θέλει το Γερμανό και για τις επόμενες σεζόν. Πάντα μαχητικός, ο Schumacher κέρδιζε σχεδόν κάθε φορά στον πρώτο γύρο, αλλά εμπλεκόταν και πάλι σε αρκετές συγκρούσεις.

Η Renault αποτέλεσε μεγάλη απογοήτευση φέτος. Το επαναστατικό μονοθέσιο, με τις απολήξεις εξατμίσεων στα πλαϊνά του cockpit έφτασε πολύ νωρίς σε τέλμα εξέλιξης και η ομάδα έπεσε προς τα πίσω. Η Renault παραλίγο να χάσει στο τέλος την 5η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών και μιλάμε για την ίδια ομάδα που ξεκίνησε τη σεζόν με δυο παρουσίες στο βάθρο στους δυο πρώτους αγώνες… Η απουσία του Robert Kubica ήταν αισθητή στο στρατόπεδο της Renault που εξασφάλισε τις υπηρεσίες του Kimi Raikkonen για να καλύψει το κενό αυτό το 2012. Ο Nick Heidfeld αποχώρησε ξανά από την F1 και με σκυμμένο το κεφάλι, ενώ ο Vitaly Petrov κατέληξε να επικρίνει την ομάδα δριμύτατα στα τηλεοπτικά συνεργεία της πατρίδας του στο τέλος της σεζόν. Ο Bruno Senna δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος και δεν κατάφερε να πείσει, στο περιορισμένο χρονικό διάστημα για το οποίο οι σπόνσορες του αγόρασαν το δεύτερο cockpit της ομάδας. Η ομάδα του Enstone κοιτάζει εδώ και καιρό προς το 2012, που θα ονομάζεται Lotus.


Midfield

Στο μέσο του grid, η μάχη ήταν σκληρή. H Force India τελείωσε τη σεζόν με δραματική πρόοδο, γεγονός που έχει κάνει τους αντιπάλους της να θέλουν να βάλουν μερικά όρια στα οφέλη που έχει η ομάδα από την τεχνική συνεργασία της με τη McLaren. Eπιπλέον, ο Vijay Mallya βρήκε έναν ισχυρό συνέταιρο στο πρόσωπο του ομίλου Sahara, που θα επενδύσει 100 εκατ. δολάρια στην ομάδα. H Sauber ξεκίνησε καλά τη σεζόν, αλλά έχασε πολύ έδαφος στο δεύτερο μισό της χρονιάς, έχοντας αποφασίσει να μην επενδύσει στην εξέλιξη του συνόλου εξατμίσεων/διαχύτη, λόγω της απόφασης της FIA να τα απαγορεύσει στο μέσο της σεζόν. Ωστόσο, λόγω της κωμικοτραγικής υποχώρησης της Ομοσπονδίας στο συγκεκριμένο ζήτημα, η απαγόρευση άρθηκε και η Sauber ήταν το θύμα αυτής της κατάστασης. Η Toro Rosso έκανε μια δυνατή σεζόν για τα δεδομένα της. Η ιταλική ομάδα αναπτύσσεται συνεχώς έπειτα από την ανεξαρτητοποίησή της από την Red Bull και κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τους οδηγούς της φλερτάρει με τα όρια του απαράδεκτου… Το να φέρνεις πρόωρα στην F1 οδηγούς που δεν είναι ακόμα έτοιμοι, να τους δίνεις το χρόνο να ωριμάσουν και ύστερα να τους πετάς στα αζήτητα, μόλις έχουν φτάσει στο στάδιο να μπορούν να κάνουν μια σεζόν με συνοχή, δεν αποφέρει τίποτα θετικό.

Για όσους θυμούνται τα χρόνια δόξας της Williams, η φετινή σεζόν ήταν πραγματικά λυπηρή. Αυτό οδήγησε στην πλήρη ανακατάταξη του τεχνικού τμήματος του Grove, με τον Sam Michael να αναχωρεί για τη McLaren και τον πρωταγωνιστή του σκανδάλου κατασκοπείας του 2007, Mike Coughlan να αναλαμβάνει τη θέση του τεχνικού διευθυντή, με τους Mark Gillan και Jason Sommervile να προστίθενται στο δυναμικό της Williams. Επιπλέον, τα καθήκοντα του Patrick Head θα περιοριστούν δραματικά, ενώ το 2012 οι κινητήρες της Renault θα αντικαταστήσουν αυτούς της Cosworth. Ωστόσο η ομάδα έχασε την ευκαιρία να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες του Raikkonen και το Κογκρέσο της Βενεζουέλας ζητάει τις αποδείξεις για τα χρήματα επένδυσε στη Williams η PDVSA, κρατική πετρελαϊκή εταιρία της πατρίδας του Pastor Maldonado…

Οι πιθανότητες να παραμείνει στη Williams ο Rubens Barrichello δείχνουν να είναι πολύ λίγες. Το γεγονός αυτό ίσως σημάνει το τέλος της καριέρας του οδηγού με τα περισσότερα χρόνια εμπειρίας (19) στην F1 και τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του σπορ (πάνω από το 1/3 όλων των Grand Prix που έχουν διεξαχθεί στα 62 χρόνια της F1).

Στο πίσω μέρος του grid βρίσκονταν μονίμως οι τρεις «νεαρές» ομάδες που έκαναν το ντεμπούτο τους το 2010. Τα μονοθέσια αυτά δεν ήταν ποτέ ικανά να ακολουθήσουν το ρυθμό των υπόλοιπων, αν και η Lotus ξεχώριζε από τις HRT και Virgin. Ο Tony Fernandes κατάλαβε ότι δεν έχει πλέον καμία σημασία να διαφημίζει μια εταιρία που ανήκει σε άλλους και ήδη υποστηρίζει άλλη ομάδα στην F1, οπότε η Lotus θα γίνει Caterham το 2012 και ο στόχος της είναι να φτάσει τις άλλες ομάδες. Ο Jarno Trulli είχε μια πολύ κακή σεζόν, αντιμετωπίζοντας προβλήματα με το υδραυλικό τιμόνι του μονοθεσίου.

Ακόμα και με την απλή μετατροπή του περυσινού πλαισίου που είχε σχεδιάσει η Dallara, η HRT κατάφερε να ολοκληρώσει τη σεζόν χωρίς να είναι η απόλυτη ουραγός. Τα καινούργια αφεντικά (εταιρία Thesan Capital) θέλουν να κάνουν την εθνική Ισπανίας της F1 και θυμήθηκαν τον Pedro de la Rosa, που θα είναι 41 ετών το 2012…

Δυστυχώς, για δεύτερη συνεχή σεζόν η Virgin έμεινε τελευταία. Με αυτό τον απολογισμό θα αποχωρήσει και το όνομα της Virgin από την F1, για να δώσει τη θέση του στη Marussia, την εταιρία παραγωγής αυτοκινήτων επιδόσεων από τη Ρωσία. Μελετώντας την κατάσταση της ομάδας, ο Pat Symonds (ο έκπτωτος διευθυντής μηχανολογίας της Renault) συμβούλεψε το ΔΣ της να διακόψει τη συνεργασία του με την εταιρία του Nick Wirth που σχεδίαζε και κατασκεύαζε αγοράζοντας όλο τον εξοπλισμό της και να συνάψει συνεργασία με τη McLaren, προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Η ομάδα βιάστηκε να ανακοινώσει λίγο μετά τον τερματισμό του GP Βραζιλίας την αντικατάσταση του Jerome D’Ambrosio με τον Charles Pic, που φυσικά θα φέρει και χρήματα μαζί του.

Rookies

Δυο από τους πρωτοεμφανιζόμενους φέτος οδηγούς ξεχώρισαν, δείχνοντας ότι αξίζουν τη θέση τους στη Formula 1. O Paul Di Resta, που δυσκόλεψε τον πολύ πιο έμπειρο team mate του στη Force India και ο Sergio Perez, που επιβλήθηκε του Kobayashi στο δεύτερο μισό της σεζόν, στην εσωτερική μονομαχία της Sauber. O Di Resta ήταν γρήγορος τα Σάββατα και οδήγησε πολύ σταθερά τις Κυριακές. Ήταν μάλιστα ο οδηγός που κάλυψε τα περισσότερα αγωνιστικά χιλιόμετρα φέτος, κάτι που δεν περιμένει κανείς από έναν πρωτοεμφανιζόμενο. Έπεσε πολλές φορές όμως θύμα της στρατηγικής που ακολουθούσε η Force India, στην προσπάθειά της να καλύπτει όλα τα ενδεχόμενα. Ο Σκοτσέζος ήταν αυτός που εκτελούσε συνήθως την εναλλακτική στρατηγική και συχνά πλήρωνε το τίμημα. Έδειξε ισχυρά σημάδια ωριμότητας ταχύτητας και περιμένουμε να δούμε πολλά περισσότερα από αυτόν.

Ο Perez από την πλευρά του εντυπωσίασε με τον τρόπο που κατάφερνε να προστατεύει τα ελαστικά του αν και σε αυτό τον βοηθούσαν πολύ και τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς του μονοθεσίου της Sauber. Στο ντεμπούτο του, στην Αυστραλία τερμάτισε στην 7η θέση, εντούτοις, λόγω ενός κατασκευαστικού λάθους, τα μονοθέσια της Sauber αποκλείστηκαν από τα αποτελέσματα του Grand Prix. Ο Μεξικανός ήταν τυχερός που γλίτωσε οποιοδήποτε σοβαρό τραυματισμό τόσο στη Μαλαισία, όπου ένα κομμάτι έρματος από μια Toro Rosso χτύπησε το μονοθέσιό του, καθώς και στο χειρότερο ατύχημα που είδαμε φέτος, στις κατατακτήριες δοκιμές του Μονακό. Το σοκ που δέχθηκε ο οργανισμός του Perez εκεί ήταν τόσο ισχυρό, που χρειάστηκαν 3-4 αγώνες για να ανακτήσει τη φυσική κατάσταση που είχε πριν. Ο μόλις 22 χρονών (στο τέλος αυτού του μήνα) Μεξικανός που είναι και μέλος της ακαδημίας νέων οδηγών της Ferrari, δείχνει να έχει τα φόντα για ένα καλό μέλλον.

Παρά το γεγονός ότι ο Pastor Maldonado ήταν σε μερικές περιπτώσεις ταχύτερος από τον πολύπειρο team mate του, τον  Barrichello, η σεζόν του δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θετική. Το μονοθέσιο της Williams δε βοήθησε τον Maldonado, ωστόσο η F1 απαιτεί περισσότερη σταθερότητα από αυτήν που έχει επιδείξει μέχρι στιγμής.

To να αποδείξεις την αξία σου στις τελευταίες ομάδες του grid δεν ήταν ποτέ εύκολο. Ο Jerome D’Ambrosio δε θα μπορούσε ποτέ να ξεχωρίσει με μια Virgin, αλλά ήταν σίγουρα καλύτερος από τον Lucas di Grassi, τον οδηγό που αντικατέστησε στην ομάδα. H απόδοση του Βέλγου ήταν αρκετά κοντά σε αυτή του team mate του (Timo Glock) για να αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά τα χρήματα είχαν τον κύριο λόγο στην απόφαση της ομάδας.

Στο μέσο της σεζόν, η Red Bull εξασφάλισε στον Daniel Ricciardo ένα από τα δυο cockpit της HRT, καθώς φαίνεται ότι προορίζει το νεαρό Αυστραλό για την Toro Rosso. O Ricciardo δεν είχε στη διάθεσή του μονοθέσιο που να του επιτρέπει να αποδείξει το ταλέντο του, ωστόσο προς το τέλος της σεζόν οι χρόνοι του ήταν πολύ κοντά σε αυτούς του Liuzzi και σε μερικές περιπτώσεις καλύτεροι. Το γεγονός αυτό υπόσχεται αρκετά…


Πηγή: 4troxoi