Υπάρχει ένα άτυπο ρητό μεταξύ των τυχερών ανθρώπων που έχουν δουλέψει στα περιοδικά (είμαι ένας από αυτούς), των λεγόμενων “περιοδικατζήδων”, το οποίο πηγαίνει κάπως έτσι: “Once περιοδικατζής, always περιοδικατζής”. Την ώρα που το ελληνικό lifestyle (αφού αποχαιρέτησε για πάντα το ΜΑΧ και το ΜΑΧΙΜ) πλέον εκπροσωπείται άξια από το Nitro, σχετικά εντάξει από το Playboy και περιμένει το νέο, ελληνικό Esquire να βρει την ταυτότητά του (που δεν θα παραπέμπει στο Esquire του Κωστόπουλου αλλά ούτε θα αντιγράφει απλά τον ξένο τίτλο), τα δημοφιλέστερα ονόματα του εξωτερικού μας υπαγορεύουν ξανά πώς (πρέπει να) γίνεται η δουλειά. Το cosmo.gr παρουσιάζει πώς οι ξένοι τίτλοι μας θύμισαν τον περασμένο Σεπτέμβρη γιατί όσοι αγαπάμε ακόμα τα περιοδικά δεν είμαστε ένα μάτσο γραφικοί. Τουλάχιστον, όχι χωρίς αιτία. Αλλά, ακόμη κι αν είμαστε, έχουμε σοβαρά επιχειρήματα. Είμαστε ακόμα κολλημένοι με τα περιοδικά:Γιατί -πιθανότατα χωρίς καμία αμοιβή- το αμερικάνικο Esquire έπεισε τον Ryan Gosling (τον ηθοποιό που, την ώρα που μιλάμε, κοιτάζει τους συναδέλφους του από κάποιο ύψος μετά το ρεσιτάλ του στο Drive) να παίξει ακόμη έναν ρόλο πλάι στον κακό του εαυτό και ένα μοντέλο βαμμένο σκελετός:Γιατί το Bullett έχει τη δύναμη να μας πείσει με μια προσεγμένη παραγωγή και ένα καλό fashion styling ότι η Christina Ricci είναι πια γυναίκα.
Γιατί ένα μαύρο βέλο μπορεί να μετατρέψει την Anne Hathaway σε αθεράπευτα σέξι θηλυκό και μια δήλωσή της σε συμπαθές ανθρώπινο ον. “Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μην ανταποκριθώ στις προσδοκίες. Να αποδειχτώ μια απλά μεγάλη απάτη”, όπως παραδέχτηκε στο Interview.
Γιατί μια φωτογραφία του Daniel Craig στο βρετανικό Esquire με casual ντύσιμο μπορεί να συνθλίψει τη “φωτογραφία” του ως James Bond που έχουμε φυτεμένη στο μυαλό μας από το 2006 και το Casino Royale.
Γιατί ο αέρας της 19χρονης Demi Lovato στο Elle μας κάνει να περιμένουμε την επόμενη δεκαετία με μεγαλύτερη ανυπομονησία (για πιο extreme φωτογραφίες).
Γιατί το Harper's Bazaar έχει την αίγλη και τη δυναμική να πείσει την 75χρονη ultrastar Jane Fonda να δείξει δημοσίως την πλακίτσα που κάνει με τον χρόνο, αφήνοντας τους άντρες να παρακαλούν για ακόμα πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίες. Υπενθυμίζω, (φωτογραφίες) μιας 75χρονης.
Γιατί το Vanity Fair φιλοξενεί δουλειές του Mario Testino, ενός καλλιτέχνη της φωτογραφίας που θα μπορούσε με χαρακτηριστική ευκολία να τις εκθέσει σε μια γκαλερί και να εξασφαλίσει τη ζωή και των δισέγγονών του. Για το τεύχος Σεπτεμβρίου, φωτογράφισε την Jennifer Lopez.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που “σπάνε το κεφάλι” τους για να σκεφτούν concepts σαν αυτό με το οποίο φωτογραφήθηκε ο κωμικός Jon Stewart στο Rolling Stone Σεπτεμβρίου.
Γιατί το V ποσώς σκοτίζεται για τον αν μια Kate Winslet διστάζει να συνδυάσει τα πολυτελή κοσμήματα με μια πετσέτα για τα μαλλιά. Θα το κάνει και θα βγει και καλή.
Γιατί ακόμη και η γυμνή Kirsten Dunst στο "Melancholia” δεν είναι ούτε κατά διάνοια πιο σέξι από εκείνη που φωτογραφήθηκε στο Wonderland με ζαρτιέρες, μαύρα εσώρουχα και αυστηρό βλέμμα που δεν κοιτάς για πολλή ώρα συνεχόμενη ούτε στην οθόνη του pc σου.
Γιατί το GQ μπορεί να βάλει έναν πρώην(;) σούπερσταρ του American Football(τι, δεν ξέρεις από american football;), εν προκειμένω τον Mark Sanchez, να ποζάρει τα μούσκουλά του μέσα σε μια μπανιέρα με σαπουνάδες. Και να το διασκεδάσει κιόλας.
Γιατί ένα περιοδικό ονόματι Amica έπεισε την Megan Fox να μοιραστεί τα tattoo της με τους αναγνώστες του, λίγο πριν δηλώσει ότι σκέφτεται να αφαιρέσει ακόμα δύο (μετά από αυτό με τη Marilyn) από το κορμί της.
Γιατί η Gwyneth Paltrow μπορεί να κάνει μια “δήλωση μόδας” στα 39 της με κάτι που πιθανότατα δεν θα φορούσε ούτε για πλάκα έξω. Όταν το επιτάσσει το αμερικάνικο Elle.
Γιατί ένα silver shooting του VMAN μπορεί να προσδώσει τα χαρακτηριστικά του σταρ ακόμα και στον β' ανδρικό Taylor Lautner.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι η Zoe Saldana εκπέμπει μεγα-κύματα λαγνείας μόνο για τις ανάγκες της φωτογράφισης στο GQ Σεπτεμβρίου και όχι επειδή είναι έτσι και στην πραγματικότητα.
Αν μάθαμε κάτι από τα περιοδικά είναι να προσπαθούμε για αυτό που δεν θα δει το κοινό ούτε στην τηλεόραση, ούτε στην εφημερίδα, ούτε στο ίντερνετ. Αν υπήρχε κάποιος να μας το μάθει καλά, είναι (μερικά από) τα περιοδικά, παραγωγές των οποίων είδες λίγο πιο πάνω. Ακόμη κι αν στην Ελλάδα του 2011, τα περιοδικά μοιάζουν -πολλές φορές δίκαια- με περιττό έξοδο και τεχνηέντως στεγνή (και στυγνή) αποτύπωση της TV στο χαρτί, στο Cosmo.gr θα επιμένουμε κάθε μήνα να ξεφυλλίζουμε τους καλύτερους, ξένους ή μη, lifestyle (αισχρά παρεξηγημένη έννοια, θα την αναλύσουμε σε άλλο άρθρο) τίτλους. Αυτούς που, όυτως ή άλλως, προσπάθησαν να μας δείξουν την πραγματικότητα από την αντίθετη λήψη. Και συχνά τα κατάφερναν.
cosmo.gr
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου