Στους περισσότερους από εμάς αρέσει το τσάι. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο. Πόσο μακριά (ή ψηλά) θα φτάνατε για να πιείτε μία κούπα αχνιστό τσάι; Το Huashan Teahouse που βρίσκεται στο ομώνυμο βουνό ήταν κάποτε ταοϊστικός ναός που, αν κρίνουμε από την τοποθεσία του, δεν πρέπει να μάζευε και πολύ κόσμο. Ίσως γι’ αυτό, να μετατράπηκε σε teahouse. Η διαδρομή που οδηγεί εκεί μπορεί πρακτικά να μην είναι τεράστια, όμως για τους περισσότερους είναι η μεγαλύτερη διαδρομή που έχουν διανύσει στη ζωή τους.
Η ανάβαση ξεκινάει από τους πρόποδες του βουνού, απ’ όπου παίρνετε το τελεφερίκ. Η θέα από τα μικρά αυτά βαγονάκια είναι απλά μαγευτική. Απολαύστε την όσο μπορείτε, διότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά μέχρι να φτάσετε που θα είστε αρκετά χαλαροί ώστε να συγκεντρωθείτε αποκλειστικά στη θέα. Με το που κατεβείτε από το τελεφερίκ, ξεκινάει το τρομακτικό κομμάτι. Θα χρειαστεί να περπατήσετε πολύ προσεκτικά και με μικρά βηματάκια κατά μήκος του βουνού, επάνω σε σαρακοφαγομένες σανίδες πλάτους περίπου ενός μέτρου. Οι σανίδες είναι καρφωμένες μεταξύ τους (κάπως πρόχειρα αν θέλετε τη γνώμη μας) και στηρίζονται με αλυσίδες από το βουνό. Μην ανησυχείτε όμως, υπάρχουν και τρύπες στο βουνό για να τοποθετείτε τα χέρια σας και να κρατιέστε. Με αυτές τις τρύπες είναι αδύνατο να γλιστρήσει κανείς, δε συμφωνείτε; Άλλωστε, απ’ ότι θα πρέπει να παρατηρήσατε και μόνοι σας, η κατασκευή που σας οδηγεί προς την κορυφή είναι φτιαγμένη με αναρριχητικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.
Μετά από τον στενό αυτό ξύλινο διάδρομο, οι πελάτες του Huashan Teahouse πρέπει να σκαρφαλώσουν αρκετά μέτρα πάνω, με τη βοήθεια μίας αλυσίδας που είναι στερεωμένη εκεί. Μετά από αυτό σχεδόν φτάσατε. Το μόνο που έχει μείνει είναι η τελευταία θεόρατη ανηφορική σκάλα που οδηγεί στην είσοδο του μαγαζιού.
Ύστερα από όλα αυτά, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διψάτε. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα τσάι; Αν πάλι αναρωτιέστε «και αν το τσάι εκεί δεν είναι καλό;», πιστέψτε μας, μετά από τόσο δρόμο θα σας φανεί ό, τι καλύτερο έχετε βάλει ποτέ στο στόμα σας. Μη πιείτε πολύ, όμως, για να μη φουσκώσετε και τα βουτήματα με μέτρο, γιατί έχετε και το κατέβασμα μπροστά σας.
Η ανάβαση ξεκινάει από τους πρόποδες του βουνού, απ’ όπου παίρνετε το τελεφερίκ. Η θέα από τα μικρά αυτά βαγονάκια είναι απλά μαγευτική. Απολαύστε την όσο μπορείτε, διότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά μέχρι να φτάσετε που θα είστε αρκετά χαλαροί ώστε να συγκεντρωθείτε αποκλειστικά στη θέα. Με το που κατεβείτε από το τελεφερίκ, ξεκινάει το τρομακτικό κομμάτι. Θα χρειαστεί να περπατήσετε πολύ προσεκτικά και με μικρά βηματάκια κατά μήκος του βουνού, επάνω σε σαρακοφαγομένες σανίδες πλάτους περίπου ενός μέτρου. Οι σανίδες είναι καρφωμένες μεταξύ τους (κάπως πρόχειρα αν θέλετε τη γνώμη μας) και στηρίζονται με αλυσίδες από το βουνό. Μην ανησυχείτε όμως, υπάρχουν και τρύπες στο βουνό για να τοποθετείτε τα χέρια σας και να κρατιέστε. Με αυτές τις τρύπες είναι αδύνατο να γλιστρήσει κανείς, δε συμφωνείτε; Άλλωστε, απ’ ότι θα πρέπει να παρατηρήσατε και μόνοι σας, η κατασκευή που σας οδηγεί προς την κορυφή είναι φτιαγμένη με αναρριχητικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.
Μετά από τον στενό αυτό ξύλινο διάδρομο, οι πελάτες του Huashan Teahouse πρέπει να σκαρφαλώσουν αρκετά μέτρα πάνω, με τη βοήθεια μίας αλυσίδας που είναι στερεωμένη εκεί. Μετά από αυτό σχεδόν φτάσατε. Το μόνο που έχει μείνει είναι η τελευταία θεόρατη ανηφορική σκάλα που οδηγεί στην είσοδο του μαγαζιού.
Ύστερα από όλα αυτά, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διψάτε. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα τσάι; Αν πάλι αναρωτιέστε «και αν το τσάι εκεί δεν είναι καλό;», πιστέψτε μας, μετά από τόσο δρόμο θα σας φανεί ό, τι καλύτερο έχετε βάλει ποτέ στο στόμα σας. Μη πιείτε πολύ, όμως, για να μη φουσκώσετε και τα βουτήματα με μέτρο, γιατί έχετε και το κατέβασμα μπροστά σας.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου